κι άλλα κομμάτια σπαρμένα
δύο στο πρώτο της αθήνας, με τις δύο γιαγάδες, εκείνη των αναμνήσεων και εκείνη που με υιοθέτησε
στον κόκκινο μύλο ο πιανίστας που φεύγοντας κάλεσε και τον κολλητό του
στο γ'
με εκείνον που έζησε με ένα όνομα και θάφτηκε με άλλο
εκεί χώθηκε το κομμάτι που ήξερε
αυτό που να ζει
ήξερε
πώς
τι
οι λέξεις
οι πράξεις
ήξερε
τώρα μνήμη σφαγείο
Τρίτη 24 Ιουλίου 2007
Κυριακή 22 Ιουλίου 2007
μέρος άλφον
παραλία Σέσι
ένα κομάτι μου μένει εκεί αφού γυρίσω σπίτι μου
Ανδαλουσία
ένα κομάτι μου είναι εκεί, αφού είναι τα παιδιά
Ψηλορείτης
μάλλον δεν έχω κατέβει ακόμη, από πέρισυ
Καρθαία
εκεί βρίσκω τα μέσα μου
ένα κομάτι μου μένει εκεί αφού γυρίσω σπίτι μου
Ανδαλουσία
ένα κομάτι μου είναι εκεί, αφού είναι τα παιδιά
Ψηλορείτης
μάλλον δεν έχω κατέβει ακόμη, από πέρισυ
Καρθαία
εκεί βρίσκω τα μέσα μου
Παρασκευή 20 Ιουλίου 2007
Τρίτη 10 Ιουλίου 2007
ο σκορπιός με κοιτάει από τον ουρανό
έπλυνα δύο φλοκάτες και περιμένουν δύο παπλώματα. τα σκυλιά και τα γατιά ξαπλάρουν μέσα, γιατί έξω κάνει ζέστη. μπορεί να πάω για μπάνιο. μου λείπουν οι φίλοι. το βράδι λέω να πάω στην ερτ να δω τον φ. και τους πειρατές του. βασανίζω μία λύρα, πολίτικη, και μου ανταποδίδει το βασανιστήριο και με το παραπάνω.
άρχισα πάλι τις ραψωδίες. δύο τρεις στίχοι μετά βίας.
είμαι ο Οδυσσέας και μετά κολλάω. λέει τόσα πολλά αυτή η φράση, πώς να την κάνω σέηβ;;
κατά τα άλλα ο ήλιος εμφανίζεται κάθε πρωί
και τη νύχτα, όταν φυσάει το αεράκι, είναι σαν να έρχεται από τα αστέρια.
άρχισα πάλι τις ραψωδίες. δύο τρεις στίχοι μετά βίας.
είμαι ο Οδυσσέας και μετά κολλάω. λέει τόσα πολλά αυτή η φράση, πώς να την κάνω σέηβ;;
κατά τα άλλα ο ήλιος εμφανίζεται κάθε πρωί
και τη νύχτα, όταν φυσάει το αεράκι, είναι σαν να έρχεται από τα αστέρια.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)