tag:blogger.com,1999:blog-24539557535671107422024-03-13T17:06:52.242+02:00mythstoryManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.comBlogger56125tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-49723103923375369522009-03-19T10:11:00.001+02:002009-03-19T10:23:53.239+02:00επιφανεια<a href="http://1.bp.blogspot.com/_JSGGqjT1yZM/ScIBCfu3o6I/AAAAAAAAAC8/6yJZyafHXCI/s1600-h/hawaiianpet.gif"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5314811652640056226" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 212px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_JSGGqjT1yZM/ScIBCfu3o6I/AAAAAAAAAC8/6yJZyafHXCI/s320/hawaiianpet.gif" border="0" /></a><br /><div></div>Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-89551075139723393032008-12-08T20:33:00.001+02:002008-12-08T20:35:13.827+02:00κάψανε το δέντρο<br />κάψανε το ΔΕΝΤΡΟ<br />ΚΑΨΑΝΕ το δέντρο<br />ΚΑΨΑΝΕΤΟΔΕΝΤΡΟΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧ<br />ΧΑΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-85055466992036315352008-11-21T23:59:00.002+02:002008-11-22T01:02:10.721+02:00ποια ειμαι;από πού είμαι;<br />γεννήθηκα στην αθήνα<br />40 ημερών πήγα στο Λονδίνο όπου και εζησα για τα επόμενα 10 χρόνια της ζωής μου<br />ήρθα στην Ελλάδα πάλι τα Χριστούγεννα της Τετάρτης δημοτικού<br />έμαθα να γράφω με τόνους και δασείες<br />ο πατέρας των παιδιών μου είναι ανδαλουσιάνος<br />αλλά μένει στη Βυρηττό<br />ο πατέρας μου είναι Κεφαλλονίτης με καταγωγή από την Ιθάκη(πριν το 1750)<br />η μαμα του όμως ήταν από την Καλλίπολη, σήμερα Gelibolu<br />η μαμά της μαμάς μου Αρβανίτισσα<br />αλλά με κάτι από Σύρο<br />ο παππούς ο Ντίνος ήταν από τη Στεμνίτσα<br />αλλά μεγάλωσε στη Ρουμανία<br />εδώ στο χωριό που μένω είναι λέει αρβανίτες<br />ξέρουν να βριστούν με τους αλβανούς στη γλώσσα τους<br />γιατί τ' ακούγαν από τα παππουδικά τους<br />τωρα πισω σε μενα<br />ειμαι ελληνιδα;<br />συνηθως στο δρομο με λενε αμερικανα<br />τυχαινει φορες φορες να μου απευθυνονται εγγλεζικα, και αμα βαριεμαι να εξηγω απαντω και γω στην ιδια γλωσσα<br />στο χωριο ειμαι ξενη<br />αλλα καλυτερης ποιοτητας απο τους αλβανους<br />που εδω στο χωριο μου φαινονται λιγοτερο ξενοι από μενα<br />ε καλα αφου εχουν και τα ιδια επωνυμα μα τους ντοπιους (ιθαγενείς; χα!)<br />αλλα ειναι πιο ξενοι<br />παλι πισω σε μενα<br />ειμαι ελληνίδα;<br />καμια φορα, συχνα δηλαδη, σκεφτομαι στα αγγλικα<br />δεν ξερω τα τραγουδακια που μαθαίνουν όλα τα "ελληνακια" στο νηπιαγωγείο<br />ούτε εχω δει ολες τις ταινιες της βουγιουκλακη<br />δεν εχω πει ποτε ποιημα στο σχολειο<br />εχω δωσει ομως πανελλαδικες που εγιναν τελευταια στιγμη πανελληνιες ή το ανάποδο<br />είμαι ελληνίδα;<br />το πιστευω δεν το εμαθα ποτε<br />και η εκκλησια ηταν παντοτε ανθρωπολογικη ερευνα πεδιου<br />τον πασχαλη τον εμαθα προσφατα<br />το ζαμπετα τον ηξερα απο μικρη<br />αλλα και τον παβαροτι<br />(μου άρεσε ομως ο ντομιγκο)<br />ασε που τα κυτταρα μου ειναι εμποτισμενα με βερντι και βαγκνερ<br />ο αδερφος μου γεννηθηκε κατα τη διαρκεια της δευτερης πραξης του τροβατορε<br />το ονομα μου ειναι ρωσικο<br />και με λενε και ολιβια<br />προς λατινικο φερνει<br />και το μαρια ομως απο εβραϊκα καταγεται<br />εχω και μια καναδη ανηψια<br />με αραβικο ονομα<br />ειμαι ελληνιδα;<br />θελω να ειμαι ελληνιδα<br />να ειμαι κοπριτω βαλκανοευρωπαια<br />να ειμαι το ιδιο ελληνιδα με το δερμα μου που δεν αντεχει τον ηλιο και τα εντονα ζυγωματικα μου<br />το ιδιο ελληνιδα με τις κολλητες μου με το σταρενιο δερμα που μαυριζουν με την πρωτη<br />το ιδιο ελληνιδα και ντοπια με τα παιδια που οι γονεις τους διαλεξαν τη χωρα αυτη να τα γεννησουν<br />το ιδιο ελληνιδα με ολους οσοι βρεθηκαν σ αυτον τον τοπο χωρις να το επιλεξουν, ειτε τωρα, ειτε καποτε, το ιδιο ελληνιδα με ολους εκεινους που στο σπιτι μιλουν και μιλουσαν αλλη γλωσσα απο αυτην που μιλιεται εξω απο το σπιτι το ιδιο ελληνιδα με ολους εκεινους που εχουν συγγενεις σε μερη που βρισκονται εκατονταδες χιλιομετρα μακρια το ιδιο ελληνιδα με κεινους που εμαθαν να χορευουν δημοτικα στα χορευτικα και με εκεινους που εβλεπαν τους δικους τους να τα χορευουν στα πανηγυρια<br />μακαρι να ειμαι το ιδιο ελληνιδα με εκεινους που περιμενουν δεκαετίες να παρουν ελληνικη ταυτότητα και χαίρονται οταν την παίρνουν<br />θελω να ειμαι ελληνιδα;<br />παντως σιγουρα δεν θελω το απο που ειμαι και το τι ειμαι να ειναι το ιδιο πραμαManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-11705790249979212502008-09-15T23:52:00.002+03:002008-09-16T00:12:52.583+03:00<div align="center">ομορφιες</div><div align="center"> </div><div align="center"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_JSGGqjT1yZM/SM7Ozl7szYI/AAAAAAAAACA/sKNVV9rRASo/s1600-h/100_1211.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5246358001684368770" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_JSGGqjT1yZM/SM7Ozl7szYI/AAAAAAAAACA/sKNVV9rRASo/s320/100_1211.jpg" border="0" /></a></div><div align="center"> </div><div align="center"> μεγαλείο</div><div align="center"> </div><div align="center"><br /></div><p align="center"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_JSGGqjT1yZM/SM7Oz7ElnhI/AAAAAAAAACI/l3OHVAEdhhw/s1600-h/100_1315.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5246358007358791186" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_JSGGqjT1yZM/SM7Oz7ElnhI/AAAAAAAAACI/l3OHVAEdhhw/s320/100_1315.jpg" border="0" /></a> </p><p align="center"> </p><p align="center"> </p><p align="center"> απόλαυση</p><p align="center"> </p><p align="center"> </p><p align="center"><br /></p><a href="http://2.bp.blogspot.com/_JSGGqjT1yZM/SM7O0D-VXvI/AAAAAAAAACQ/35O_YvLAX4Y/s1600-h/100_1354.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5246358009748479730" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_JSGGqjT1yZM/SM7O0D-VXvI/AAAAAAAAACQ/35O_YvLAX4Y/s320/100_1354.jpg" border="0" /> <p align="center"></a> </p><p align="center">καλωσορίσατε<br /></p><a href="http://4.bp.blogspot.com/_JSGGqjT1yZM/SM7O0myRefI/AAAAAAAAACY/qhYyM-zOwTY/s1600-h/100_1445.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5246358019093133810" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_JSGGqjT1yZM/SM7O0myRefI/AAAAAAAAACY/qhYyM-zOwTY/s320/100_1445.jpg" border="0" /></a>Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-56286139243664624922008-09-11T12:30:00.000+03:002008-09-11T12:31:31.675+03:00είναι παντως τα<br />αλήθεια οντως οιManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-13635875490594365352008-08-11T09:06:00.002+03:002008-08-11T09:09:29.461+03:00xa<br />he<br />ah<br />ajajaj<br />ya!<br />po<br />popo<br />hm<br /><br />μάλλον φαση αφασια το λενε αυτο<br />τώρα βάφουμεManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-39746316635534977522007-10-16T10:30:00.000+03:002007-10-16T10:35:13.880+03:00more news when i manage to upload photos<br />ta sevi mouManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-80015085634248892632007-10-09T23:11:00.000+03:002007-10-09T23:20:38.319+03:00ekeini<span style="font-size:85%;"><p>οκ το κατάλαβα. είναι φθόνος. αυτό είναι το κυρίαρχο, η ζήλεια που θέλει να καταστρέψει, να διαλύσει. και, τι περίεργο, μόλις το συνειδητοποίησα αυτό εκείνη άρχισε να μικραίνει, την έβλεπα, αδυνάτιζε, μίκραινε, ξεφούσκωνε, μέχρι που έγινε σαν αυτές τις κουκλίτσες από ξυλαράκια και πανιά που τις βάζεις κάτω από το μαξιλάρι σου και τους λες τον πόνο σου. και όταν την είδα έτσι, το μόνο που ήθελα να κάνω είναι να την πάρω στην χούφτα μου και να την παρηγρήσω εγώ.</p><p>και όλα αυτά γιατί δύο άνθωποι που μας ξέρουν και τις δύο καλά μου έκαναν και οι δύο την ίδια ερώτηση:</p><p>της έχεις πει τα σχέδιά σου;</p></span>Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-45006909770091288222007-09-06T00:13:00.000+03:002007-09-06T00:47:36.366+03:00ΚΛΩΣΑ"και τι θα μας πει ο βουλευτής μας άμα του ζητήσουμε κάτι;"<br />μη χέσω κοινοτικέ σύμβουλε κότα<br /><br />"το δημοκρατικό μου δικαίωμα"<br />#$%&!! φοσιλοκουκουε<br /><br />"τι λένε οι πρόεδροι των τοπικών οργανώσεων;"<br />ότι έχεις κουκούτσι μυαλό κοματοπατριώτηManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-54141315486362651752007-08-31T11:38:00.000+03:002007-08-31T11:41:13.106+03:00καραμελίτσεςοικοσκευή; πλάκα κάνουν. πού θα το βάλουν το ψυγείο;<br /><br />αντί για χρήματα, επισκευές. τώρα, επιτόπου, πριν πέσουν οι δωρεές στη μαύρη τρύπα.Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-8971256283350040892007-08-28T02:28:00.000+03:002007-08-28T02:30:19.142+03:00είδα την Εύβοια από ψηλάδεν είναι ταινία καταστροφής, οι φλόγες καίνε στ' αλήθεια.Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-74002699780246957142007-08-28T02:11:00.000+03:002007-08-28T02:17:59.398+03:00δεν θα πάω στη διαδήλωσηπολύ χαριτωμένο μου φαίνεται<br />όμορφο, εντυπωσιακό. θα σας πάρουν και οι κάμερες. βαφτείτε χτενιστείτε. προς θεού όμως μην θεωρήστε ότι κάνατε κάτι.<br />και μετά τη διαδήλωση, τι;<br />καφεδάκι, μπυρίτσα, ύπνος.<br />καληνύχταManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-63721662632329246412007-08-27T13:17:00.000+03:002007-08-27T13:34:04.620+03:00...είμαστε όλοι συνένοχοι<br />από το τέλος του πολέμου μέχρι σήμερα ψηφίζουμε και ανεχόμαστε κυβερνήσεις με μοναδικό γνώμονα τις πελατειακές σχέσεις. σε όλα τα επίπεδα, από το να βολευτεί το βαφτιστήρι μέχρι τις μεγάλες εταιρείες.<br />βολευόμαστε και μεις, να χτίσουμε, να λάβουμε τη σύνταξη, τη θεσούλα. νόμοι ασαφείς, χωρίς άποψη, θέση, όραμα. αυτοδιοίκηση αποδυναμωμένη και κομματικοποιημένη. καμία ανάληψη ευθύνης.<br />δεν υπάρχει καμία συνομωσία<br />μόνο η σιωπηρή ανοχή<br />ένοχοι είμαστε όλοι<br />όλοι όσοι ανεχτήκαμε<br />κράτος υπάρχει μη γελοιόμαστε<br />χρόνια τώρα το ψηφίζουμεManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-63068947058832963072007-07-24T01:16:00.000+03:002007-07-24T01:31:11.755+03:00μέρος βήτονκι άλλα κομμάτια σπαρμένα<br />δύο στο πρώτο της αθήνας, με τις δύο γιαγάδες, εκείνη των αναμνήσεων και εκείνη που με υιοθέτησε<br />στον κόκκινο μύλο ο πιανίστας που φεύγοντας κάλεσε και τον κολλητό του<br />στο γ'<br />με εκείνον που έζησε με ένα όνομα και θάφτηκε με άλλο<br />εκεί χώθηκε το κομμάτι που ήξερε<br />αυτό που να ζει<br />ήξερε<br />πώς<br />τι<br />οι λέξεις<br />οι πράξεις<br />ήξερε<br />τώρα μνήμη σφαγείοManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-83750226783683164082007-07-22T03:02:00.000+03:002007-07-22T03:07:27.454+03:00μέρος άλφονπαραλία Σέσι<br /><br /><br />ένα κομάτι μου μένει εκεί αφού γυρίσω σπίτι μου<br /><br /><br />Ανδαλουσία<br /><br /><br />ένα κομάτι μου είναι εκεί, αφού είναι τα παιδιά<br /><br /><br />Ψηλορείτης<br /><br /><br />μάλλον δεν έχω κατέβει ακόμη, από πέρισυ<br /><br />Καρθαία<br /><br />εκεί βρίσκω τα μέσα μουManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-31690427682533529602007-07-20T03:12:00.000+03:002007-07-20T03:14:23.656+03:00εδεμτρώω το μηλαράκι μου<br /><br /><br />είπε η Εύα στον ΑδάμManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-14824532418048666032007-07-10T12:41:00.000+03:002007-07-10T12:50:42.288+03:00ο σκορπιός με κοιτάει από τον ουρανόέπλυνα δύο φλοκάτες και περιμένουν δύο παπλώματα. τα σκυλιά και τα γατιά ξαπλάρουν μέσα, γιατί έξω κάνει ζέστη. μπορεί να πάω για μπάνιο. μου λείπουν οι φίλοι. το βράδι λέω να πάω στην ερτ να δω τον φ. και τους πειρατές του. βασανίζω μία λύρα, πολίτικη, και μου ανταποδίδει το βασανιστήριο και με το παραπάνω.<br />άρχισα πάλι τις ραψωδίες. δύο τρεις στίχοι μετά βίας.<br />είμαι ο Οδυσσέας και μετά κολλάω. λέει τόσα πολλά αυτή η φράση, πώς να την κάνω σέηβ;;<br /><br />κατά τα άλλα ο ήλιος εμφανίζεται κάθε πρωί<br />και τη νύχτα, όταν φυσάει το αεράκι, είναι σαν να έρχεται από τα αστέρια.Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-18933746682238605192007-06-25T23:22:00.000+03:002007-06-25T23:23:38.209+03:00xairete<span style="font-family:Times New Roman;font-size:85%;"><p><span style="font-size:100%;">Πήγα σήμερα σε μία κηδεία. Από την Αττική Οδό είδα την Αθήνα, αλλά μδεν την είδα γιατί ήταν σκεπασμένη με ένα καπάκι καφέ και πήγαινα και έλεγα ότι όχι, ποτέ, ούτε με σφαίρες δεν θα ξαναφέρω τα παιδιά μου να ζήσουν εκεί μέσα.</span></p><p><span style="font-size:100%;">Κηδέψαμε σήμερα τη γυναίκα που μεγάλωσε τη μάνα μου. Είχε έρθει κορίτσι από τα Στύρα και έμεινε με την οικογένεια της γιαγιάς μου. Μεγάλωσε τη μάνα μου και την αδερφή της και τα ξαδέρφια μου μετά γιατί εμείς μέναμε στο Λονδίνο. Έμαθε να διαβάζει μαζί με τη μάνα μου, όταν πήγε στο Δημοτικό. Μάζευε λεφτά και πήρε ένα οικόπεδο στην Αργυρούπολη και όλοι την κορόιδευαν τότε ότι θα μένει με τους λύκους. Παντρεύτηκε τον Τάκη, που ήταν ψηλός με μουστάκι και έβαφε. Όταν έβαφε τραγουδούσε και έκανε διάλειμμα πίνοντας το καφεδάκι του. Δεν τον είδα ποτέ θυμωμένο και δεν τον άκουσα ποτέ να φωνάζει. Όταν η ελένη έμεινε χήρα, νωρίς σχετικά, νομίζω ότι θύμωσε μαζί του.</span></p><p><span style="font-size:100%;">Είδα και τα παιδιά τους, τα αγόρια. Τον Κώστα είχα να τον δω τριάντα χρόνια. Τότε τον φοβόμουν γιατί ήταν ζωηρός και όλο έμπλεκε και χτύπαγε, και πάντα είχε κάπου ράμματα. Σαν φλόγα δεν στεκόταν ποτέ και ήταν άγριος. Και εγώ από το Λονδίνο με καλούς τρόπους.</span></p><p><span style="font-size:100%;">Έφυγε, μένει στο εξωτερικό. Δουλεύει με κακοποιημένα παιδιά.</span></p><p><span style="font-size:100%;">Ο άλλος ψηλός, καλός. Έμεινε πίσω και γηροκόμησε τη μάνα του.</span></p><p><span style="font-size:100%;">Η κηδεία έγινε με ανοιχτό φέρετρο. Πρόλαβα να ειδοποιήσω τη μάνα μου όταν μπήκαμε στην εκκλησία.</span></p><p><span style="font-size:100%;">Χαιρέτησα σημερα ένα μικρό ή μεγάλο κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Το βρήκα πάλι μεγαλωμένο, σφιχτό, σημερινό μπροστά μου. </span></p><p><span style="font-size:100%;">Η Ελένη έφτιαχνε τους ωραιότερους λαχανοντολμάδες. Μια φορά πήγαμε στο μανάβη μαζί να πάρουμε λάχανο. Της πήρε ένα τέταρτο να διαλέξει αυτό που της έκανε.</span></p><p><span style="font-size:100%;">Ο Θόδωρος, ο Κώστας, η Γεωργία. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι που βλεπόμασταν.</span></p></span>Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-13815586194207675412007-06-22T08:47:00.000+03:002007-06-22T08:52:39.952+03:00τα λέμεθα οδηγήσω. έχω ένα καφάσι με τρόφιμα κλπ. θα φάμε κανένα σουβλάκι. μετά τον κάμπο της Λάρισσας θα αρχίσουμε να ανηφορίζουμε. έχει στροφές. μετά έχει δέντρα. την άλλη φορά που πήγα είδα μία αλεπού και το αλεπουδάκι της να τη βυζαίνει. μετά θα κάτσουμε στον πλάτανο, από κάτω. μετά θα δω πολλούς γνωστούς, φίλους, παραμυθάδες. θα "αφηγηθούμε". θα πάμε για ύπνο. έχει έλατα, έχει φτέρες, έχει άγριες φράουλες.Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-70904127723914829032007-06-14T16:17:00.000+03:002007-06-14T16:21:20.057+03:00τα υπόλοιπα εννοούνται<span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"><p><em>από τις ιστορίες του Γραμματικού</em></p><p> </p><p>Σπύρος Κόλλιας</p></span><span style="font-family:Times New Roman;font-size:85%;"><p><span style="font-size:130%;">Όταν ήταν ο πατέρας μου στο στρατό πήγε για πρώτη φορά στην Κρήτη, στο κέντρο να εκπαιδευτεί. Μετά από την Κρήτη τον βάλανε σ΄ένα καράβι, τον εβάλανε σ’ ένα καράβι και πήγε Θεσσαλονίκη. Λοιπόν εκεί τον εστείλανε κατευθείαν στις επιχειρήσεις. Στη Νάουσσα, στη Βέροια, Φλώρινα, εκεί που, τέλος πάντων, γινότανε εμφύλιος. Κινδυνεύει να σκοτωθεί εκεί, ειδικά στον Άη Γιώργη, στη Νάουσσα, απ’ ό,τι μας είχε πει τον κυνήγησε μία συναγωνίστρια και πήδηξε μιά μάντρα σ’ ενα ρέμα μέσα, στις φυλλωσσιές, μ’ ένα οπλοπολυβόλο στην πλάτη. </span></p><p><span style="font-size:130%;">Πέρασε πολλά ο άνθρωπος, χιόνια, παγωνιές, κινδύνευσε να πάθει κρυοπαγήματα και ούτε επικοινωνία υπήρχε τότε με το χωριό, η μάνα του εδώ μόνη της, χήρα η κακομοίρα, περίμενε να ΄ρθει το παιδί της, κάποια στιγμή έμαθε ότι σκοτώθηκε στον πόλεμο. Και θρηνούσε. Καθότανε μόνη της, το σκεπτότανε, είχε ντυθεί στα μαύρα.</span></p><p><span style="font-size:130%;">Τέλος πάντων, όταν απολύθηκε ο πατέρας μου, κατάφερε να φτάσει στο Γραμματικό τότε, με ό, τι μέσιν υπήρχε, μεταφορικό, λεωφορείο, ξέρω ΄γω, και με τα πόδια ακόμη περπάταγε και όταν έφτασε εδώ στην πλατεία συναντησε τη μάνα του να κάθεται σ΄ένα γειτονικό σπίτι, στο πλατύσκαλο. Είχε ήλιο, και ήτανε με σκυμμένο το κεφάλι, στενοχωρεμένη. Στάθηκε μπροστά της το παλλικάρι, είδε ότι δεν έδωσε σημασία η γιαγιά και ξερόβηξε.</span></p><p><span style="font-size:130%;">Τότε σήκωσε τα μάτια της και τον είδε απέναντί της. Άνοιξε τα χέρια της, τον αγκάλιασε.</span></p><p><span style="font-size:130%;"></span> </p><p><span style="font-size:130%;">Τα υπόλοιπα εννοούνται.</span></p></span>Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-74224170612868280512007-06-13T02:08:00.000+03:002007-06-13T02:08:02.127+03:00My Life is A Comic: Τα σκατά<a href="http://mylifeisacomic.blogspot.com/2007/06/blog-post_08.html#links">My Life is A Comic: Τα σκατά</a><br /><br />δείτε την ιστορία αυτή στο μπλογκ της Βασιλείας<br />μου αρέσει πολύManya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-38426610734101957092007-06-08T14:22:00.000+03:002007-06-08T14:28:29.668+03:00κουβέντεςαπό παιδί κι από τρελό<br /><br />Τ: Είναι τέχνη<br />Μ: και ξέρεις παιδί μου τι είναι τέχνη;<br />Τ: (με σιγουριά) ναι, ξέρω.<br />Μ: πες μου λοιπόν, τι είναι τέχνη<br /><br />με κοίταξε στα μάτια για πολλή ώρα, και είπε<br /><br />Τ: Είναι τέχνη όταν είναι καλό.Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-69258139361933656422007-06-07T02:17:00.000+03:002007-06-07T02:33:40.814+03:00πάλιπάλι μου ζητήσανε να τους πω ποιά παραμύθια θα πω σε μία εκδήλωση.<br />απαντώ έτσι:<span style="font-family:Times New Roman;font-size:85%;"> <p>Ποιό είναι το ποιό γρήγορο πράγμα στον κόσμο; Ο νους, λένε τα παραμύθια. Με το νου κάνουμε απίστευτα ταξίδια μέχρι να πεις κύμινο. Με τα παραμύθια ταξιδεύουμε με τη φαντασία μας σε άλλες χώρες, σε άλλα μέρη. Πηγαίνουμε εκεί όπου τελειώνει το φως της λάμπας, στην καρδιά του δάσους, στα λημέρια του λύκου. Έξω από πόλεις, χωριά, σπίτια. Έξω κι από το δρόμο που πάνε τα αυτοκίνητα.</p><p>Στο δρόμο βρίσκουμε βοηθούς που μας δίνουν μαγικά αντικείμενα. Με αυτά τα αντικείμενα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κινδύνους, τέρατα, λύκους ή ό, τι άλλο βρεθεί στο δρόμο μας. </p><p>Δεν ξέρω ποιά παραμύθια θα αφηγηθώ. Θα το ξέρω όταν βρεθώ σε εκείνο το μέρος και όταν δω τις φάτσες που θα περιμένουν να ακούσουν. </p><p>Όμως ξέρω ότι θα έχει ήρωες (θα ‘ναι η Σουσουράδα, θα ΄ναι ο μισοκοκκοράκος;) που βγαίνουν από το σπίτι τους για να ψάξουν κάτι. Στο δρόμο θα συναντήσουν περιπέτειες. Λιοντάρια, ίσως, λάμιες, αρκούδες, δράκους. Οι δράκοι στα παραμύθια δεν είναι πράσινοι, αυτά είναι φίδια ή κροκόδειλοι. Είναι μεγαλώσομοι, ανθρωπόμορφοι, έχουν υπερφυσική δύναμη αλλά κουκούτσι μυαλό. </p><p>Θα συναντήσουν κάποιον (άνθρωπο ή ζώο)που θα τους πει τι να κάνουν ή θα τους δώσει κάποιο χάρισμα. Δεν το δίνουν σε οποιονδήποτε, αλλά σε εκείνον που θα τους φερθεί με ευγένεια.</p><p>Έπειτα θα έχουν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν αυτό το αντικείμενο, γλιτώνοντας από βέβαιο θάνατο. Στην πορεία συνήθως βρίσκουν και το ταίρι τους, και ζουν ευτυχισμένοι την υπόλοιπη ζωή τους.</p><p>Στη Βυτίνα, επειδή είναι βουνό και έχει δέντρα και βράχια, οι ιστορίες που θα πω σίγουρα θα έχουν να κάνουν με δάση, πέτρες, άγρια ζώα. Ένα από τα αγαπημένα θέματά μου είναι η σχέση του πολιτισμού με το άγριο, και πως τα παραμύθια μας συμβουλεύουν να μην φέρουμε στο σπίτι τα πράγματα που βρίσκουμε στο δάσος.</p><p>και σχολιάζω εδώ, έτσι:</p><p>αντιμετωπίζω την αφήγηση σαν τον κλαριτζή στα πανηγύρια. βλέπω τον κόσμο, σχηματίζω μία πρώτη θεωρία για το τι θέλει να ακούσει, παίζω. λίγο τσάμικο, λίγο καλαματιανό. αν δεν τσιμπάνε, να και τα συρτά. όπου χορεύουν, επιμένω. Στη ρούμελη τα τσάμικα αργά, λεβέντικα για να κάνουν τη φιγούρα τους. Ήρθε ο Μαγγας στο Γραμματικό, λέω ωραία θα ακούσω αυτά που ξέρω από το μεγάλο, αλλά πού...</p><p>δεν τσιμπάγαν στο αλαμαγγέν</p><p>να δεις όμως τι έγινε στο μπήκαν τα γίδια στο μαντρί, τα πρόβατα στη στρούγκα, βοσκοί γαρ οι ντόπιοι κι αρβανίτες. μας τσάκισε στο συρτό ο μεγάλος.</p><p>Δεν ετοιμάζω πρόγραμμα να το φορέσω στην κάθε περίσταση. έχω ρεπερτόριο, άμεση πρόσβαση σε πολλές ιστορίες, και αντλώ.</p><p>πετυχαίνει καλύτερα, ειδικά στα βουνά και στα λαγκάδια. άλλο το θέατρο κι η συναυλία, άλλο η ιστόρηση και το πανηγύρι.</p><p> </p><p>σήμερα σε ένα σχολείο τα παιδιά ήταν ζωηρά και μιλούσαν (μου μιλούσαν). Πήγα για να πω ιστορίες για τη θάλασσα. Έλα όμως που οι ιστορίες που είχα σκεφτεί ήταν λίγο μεγάλες και περίπλοκες...</p><p>νάσασταν εκεί να βλέπατε πως η Σουσουράδα και το καρπούζι έγιναν θαλασσινές!</p></span>Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-5712249397127556912007-06-03T01:47:00.000+03:002007-06-03T01:55:22.839+03:00gia tous giatrous klp<p><span style="font-family:Times New Roman;">αυτό το έβαλα σχόλιο στον κουκ που έχει ανοίξει ωραία συζήτηση. κάτω δεξια στα λινκς.</span></p><p><span style="font-family:Times New Roman;">πιστεύω ότι οι αλμπάνηδες είναι η εξαίρεση.</span></p><p><span style="font-family:Times New Roman;">δεν ξέρω τι σημαίνει αλμπάνηδες.</span></p><p><span style="font-family:Times New Roman;"></span> </p><p><span style="font-family:Times New Roman;"></span> </p><p><span style="font-family:Times New Roman;">η εμπειρία μου από γιατρούς και νοσοκόμες στα δημόσια νοσοκομεία είναι ότι ΄΄οσοι γνώρισα εγώ προσωπικά εκεί μέσα είναι περίπου ή κυριολεκτικά ήρωες. εργάζονται σε απάνθρωπες συνθήκες και δεν χάνουν την ανθρωπιά τους, φροντίζουν και γιατρεύουν πολλούς ανθρώπους. έχω περάσει από όλα τα παίδων του λεκανοπεδίου, με δεκαήμερες τουλάχιστον νοσηλείες των παιδιών μου. του μικρού μάλιστα του έσωσαν τη ζωή. δεν πλήρωσα μία δραχμή. έχω εγχειριστεί η ίδια στον αγιο Σαββα το 1995. το πρώτο μου παιδί το γέννησα σε ιδιωτικό, το δεύτερο <strong>επέλεξα</strong> να το κάνω στο Αλεξάνδρα.<br />για το γιατρό που μου έκανε εγχείρηση (Φραγκάκης) μας είπανε γνωστοί του να μην τολμήσουμε να προσπαθήσουμε να του δώσουμε χρήματα ή δώρα γιατί θα μας πετάξει έξω.<br />τα προβλήματά μου λύθηκαν όλα χωρίς επιπλοκές ή άλλες συνέπειες.<br />συμφωνώ ότι όσοι γιατροί φέρονται αλλιώς είναι καθίκια και πρέπει να βρεθεί ο τρόπος να τιμωρούνται και να μην ασκούν την ιατρική. με σοβαρές και διαφανείς διαδικασίες όμως.<br />δεν έχει σχέση με την αμαλία αυτό το σχόλιο, το κορίτσι έπραξε άριστα.<br />ά ναι<br />το ίδιο ισχύει και για τους εκπαιδευτικούς που έχω γνωρίσει, και δεν είναι λίγοι γιατί μπαίνω σε πολλά σχολεία. οι περισσότεροι είναι άξιοι εκπαιδευτικοί, και όλοι τους ήρωες, στο δημόσιο σχολείο.<br />και οι εργαζόμενοι στις δομές ψυχικής υγείας. αυτοί είναι σούπερ ήρωες, γιατί έχουν επιπλέον συχνά κυλιόμενο ωράριο και τα μισά χρήματα από ότι οι δάσκαλοι. μιλάμε για βασικούς μισθούς.</span></p><p><span style="font-family:Times New Roman;">θύμωσα πραγματικά πολύ με το σε ένα τσουβάλι όλοι, όλοι άχρηστοι.</span></p>Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2453955753567110742.post-48576832185288780522007-06-02T03:08:00.000+03:002007-06-02T03:14:18.105+03:00Κοκ<span style="font-family:Times New Roman;font-size:85%;"><p> </p></span><span style="font-size:85%;"></span><span style="font-size:85%;"><p><span style="font-family:Times New Roman;">Στο πάρκινγκ του Μετρό στην Κατεχάκη σήμερα κατά τις οκτώ, βραδάκι. Είμαι με τους γιους μου στο αυτοκίνητο και πηγαίνω αργά ψάχνοντας για θέση. Η γραμμή του «πήγαινε</span></span></p><span style="font-family:Times New Roman;"><span style="font-size:85%;">» </span><span style="font-size:85%;">μοιάζει γεμάτη. Να σημειώσω ότι δεν είμαι δίμετρη, </span><span style="font-size:85%;">1</span><span style="font-size:85%;">,</span><span style="font-size:85%;">68</span></span><p><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:Times New Roman;"> γράφει η ταυτότητα και το αμάξι είναι μάλλον χαμηλό. Δεν βλέπω πάνω από τα αυτοκίνητα. Μπαίνει άλλο αυτοκίνητο στο πάρκιγκ, πίσω μου, και την ώρα που με πλησιάζει, κορνάρει. Σκέφτομαι ότι μάλλον δεν θέλει να παρκάρει, ή άλλαξε γνώμη, κάνω δεξιά και περνά φουριόζος. </span></p><p><span style="font-family:Times New Roman;">Παίρνω τη στροφή, και τον βλέπω να ετοιμάζεται να παρκάρει στην πρώτη άδεια θέση. Τον πλησιάζω, κορνάρω, συνεχίζει. Βγάζω το κεφάλι μου από το παράθυρο και λέω, θυμωμένη αλλά όχι έξαλλη να πάει κάπου να μάθει τρόπους. Ανοίγει την πόρτα και κατεβαίνει. Πουκάμισο, ζώνη δερμάτινη, παντελόνι με τσάκιση. Δεν είναι τσόγλανος, δεν έχει όψη τσαμπουκαλή. Ψιλοφλώρος, ψιλογιάπης. Τι θέλετε, μου λέει. Του λέω κορνάρατε για να με περάσετε να πάρετε τη θέση, δεν έχετε τρόπους. Μου λέει: αφού παρενοχλούσατε, δεν είχε εκεί θέσεις και πηγαίνατε αργά.</span></p></span><span style="font-size:85%;"></span><span style="font-family:Times New Roman;font-size:85%;"><p>Παρενοχλούσα;;;;</p></span><span style="font-size:85%;"></span><span style="font-family:Times New Roman;font-size:85%;"><p>Επειδή πήγαινα πιο αργά από όσο ήθελε εκείνος να πάει.</p></span><span style="font-size:85%;"></span><span style="font-family:Times New Roman;font-size:85%;"><p>Αν βρεθεί καμια γρια μπροστά του σε στενό πεζοδρόμιο τι θα της κάνει της παρενοχλητικής;</p><p> </p><p>πιο πολύ φοβάμαι μήπως περάσει βιαστικά από το χωριό μας και βρεθεί στο δρόμο του κανένα παρενοχλητικό πλάσμα, τετράποδο η δίποδο.</p><p> </p></span>Manya Maratouhttp://www.blogger.com/profile/00634215614481267090noreply@blogger.com4