κι άλλα κομμάτια σπαρμένα
δύο στο πρώτο της αθήνας, με τις δύο γιαγάδες, εκείνη των αναμνήσεων και εκείνη που με υιοθέτησε
στον κόκκινο μύλο ο πιανίστας που φεύγοντας κάλεσε και τον κολλητό του
στο γ'
με εκείνον που έζησε με ένα όνομα και θάφτηκε με άλλο
εκεί χώθηκε το κομμάτι που ήξερε
αυτό που να ζει
ήξερε
πώς
τι
οι λέξεις
οι πράξεις
ήξερε
τώρα μνήμη σφαγείο
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Ατέλειωτες ώρες.
έρωτες με λάμψη,
πόρτες από ασήμι,
όνειρα με φως.
Κανένα νόημα,
μόνο μάτια,
μόνο καρδιά,
χωρίς χρόνο.
Μυστήριες κατακόμβες,
λαβύρινθος χρωμάτων,
παλέτα από ανάσα,
πνοή, χροιά, φωνή.
Σε ψίθυρους ακούω,
ένα τραγούδι στην Αυγή,
και στην Σελήνη λέω,
ένα δίστιχο στ’ αυτί:
«Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ…»
Καλως ήρθες στο διαδικτυακό μας κόσμο, κι ας άργησες...προκλητή.
Στέφανος.
στέφανε καλώςτον σαν τη πνοή του ζεφύρου να γεννήσει η καλή σου εύχομαι
το φεγγαράκι το έλεγε η γιαγιά μου, αυτή των αναμνήσεων, και πάντα τη θυμάμαι όταν το βρίσκω μπροστά μου
καλό κουράγιο στη μεγάη νύχτα!
ευχαριστουμε, αν και εχουμε πολυ μελλον ακόμα. Μιας και ηρθα είπα να γραφτω...http://zefyros007.blogspot.com/under construction...
That this weekend either of peace and happiness for all the people of Greece. It does not have plus a fire
Το έκανε το θαύμα του ο Cummings! Τι νόμιζες;
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου