το αγομασήλεμα

Από όλα τα γράμματα των παιδιών του Δημοτικού σχολείου Γραμματικού ξεχώρισα αυτό του Μπλερίμ που πάει στην τρίτη τάξη. το μεταφέρω χωρίς να έχω εξασφαλίσει την άδειά του, θα του το πω αύριο κι αν διαφωνεί το κατεβάζω. Δεν έχω σκάννερ, δυστυχώς.

Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ,

Σας γράφω ότι είμαι ένας μαθητής της Γ' τάξη και σας΄λέο και το μέρος μου είναι στο Γραμματικό. Και δεν θέλω να ερθεί εδώ το χυτά αν ερφεί φα μωλήνφουν όλα. Και πρεπεί να φήγομε από το χωριό και αφτό το χωριό είναι ήσυχο η συγκατίκη νιοθων πολύ χαλαρά και τα αυτοκίνητα δεν κάνουν θορύβο μόνο μερικά κάνουν θόριβο και δεν μας νιάζη αλά το πιο καλήτερο εδώ είναι μόνο να βλέπει το αγομασίλεμα όταν το βλέπεις στη παραλία και στα βουνά. Αν όμως έρθει εδο το χυτά θα πάη σε όλο το γραμματικό. και όχι μόνο τα ζώα θα πεθάνουν και το νερό δεν θα είναι καθαρό. και πρέπει να θηγούμε άλα εμείς δεν θελούμε να θηγούμε γιατί. Μπορή να ερφουν τζήγγανη και είναι ορέο το χωριό μας. κηρίε πρωθυπουργέ μόνο αφτά είναι τα μονοδηκα λόγια αντίο.

υπάρχουν κι άλλα χαριτωμένα γράμματα, τούτο με έκανε να κλάψω. το αγομασήλεμα είναι όλο δικό του.

Αναγούλα και ανατριχίλα.

το σύνθημα του Αντόνιο:

δεν θα μολύνουμε τη γη μας για να καθαρίσουμε μία πόλη που συνεχώς μολύνεται.

κειμενα

Αυτό είναι ένα κείμενο που έστειλα κάποτε (δεν θυμάμαι πότε) σε κάποιους (δεν θυμάμαι ποιούς) διοργανωτές που μου ζήτησαν τα κείμενα των ιστοριών που θα έλεγα.

Λίγα λόγια για την αφήγηση

Περιορίζοντας το αγαπημένο μου θέμα σε λίγες μόνο φράσεις, επιλέγω να δώσω έμφαση στην ανθρώπινη διάσταση της προφορικής αφήγησης. Το κείμενο των παραμυθιών που μπορεί να καταγραφεί σε ένα βιβλίο είναι ακριβώς αυτό που λέει η ονομασία του: ξαπλωμένο. Το κείμενο κοιμάται, βρίσκεται σε νάρκη ή σε ακόμη χειρότερη κατάσταση. Οι λέξεις, το περιεχόμενο, το θέμα των παραμυθιών, η «λογοτεχνική» μαεστρία του παραμυθά αποτελούν ένα ελάχιστο μέρος του τι συμβαίνει σε μία αφήγηση. Είναι το λιγότερο σημαντικό, όμως είναι το μόνο που μπορεί να καταγραφεί, να μετρηθεί, να μελετηθεί και, τελικά να εκτιμηθεί ώστε να μπορεί να πουληθεί, και γι’ αυτό εστιάζουμε σε αυτό. Τα άλλα, τα ανεκτίμητα, ποια είναι; Κατ’ αρχήν ο παραμυθάς μιλάει ο ίδιος, προσωπικά, και λέει ιστορίες που διαλέγει. Απευθύνεται σε ζωντανούς ανθρώπους που τον ακούνε εκείνη την ώρα, βρίσκονται μαζί στον ίδιο χώρο. Ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα που δέχεται, είτε από το συγκεκριμένο χώρο, είτε από τις συνθήκες που επικρατούν, ακόμα και από το κοινό, άμεσα όταν του απευθύνονται. Η αφήγηση διαμορφώνεται από τα ερεθίσματα αυτά και μετατρέπεται σε μία κοινή εμπειρία, στην οποία μετέχουν όλοι οι παρόντες. Ο παραμυθάς δεν επιβάλλει εικόνες, δεν απευθύνεται σε θεατές, αλλά φροντίζει να γεννηθούν οι συνθήκες που επιτρέπουν στον καθένα που τον ακούει να δημιουργήσει ο ίδιος τις εικόνες αλλά και ναι διαμορφώσει την άποψή του για όσα πράττουν οι ήρωες των ιστοριών του. Η μαγεία του παραμυθιού, κατά τη γνώμη μου έγκειται στο ότι απαιτεί την ανθρώπινη παρουσία, τη συμμετοχή σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης, δηλαδή τη ψυχή, τη συνείδηση, τη σκέψη, το νου και το συναίσθημα για να υπάρξει. Είναι η τέχνη, η προφορική αφήγηση, που αντιστέκεται στη μαζικότητα και την ευκολία, αφού απαιτεί σεβασμό στο ανθρώπινο μέτρο (ιδανικό όριο για το μέγεθος του κοινού είναι η απόσταση που καλύπτει η ανθρώπινη φωνή χωρίς ενίσχυση) και δεν προσφέρει τίποτε «μασημένο», «έτοιμο» ή ευκολοχώνευτο. Η τέχνη της προφορικής αφήγησης μας έχει κληροδοτήσει έργα που καλύπτουν το φάσμα ολόκληρης της ανθρώπινης εμπειρίας, από την αυγή της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα, και σχεδόν αδιανόητης καλλιτεχνικής εμβέλειας, από τα έπη του Ομήρου μέχρι σόκιν ανέκδοτα. Ναι, παραμύθια, να βρισκόμαστε και να τα λέμε.
Με τιμή,
Μάνια Μαράτου

θρηνήστε

• θρηνήστε κάτοικοι του λεκανοπεδίου

ζώνεστε από βουνά σκουπιδιών

γύρω γύρω και παντού

σε χ'ωρους ακατάλληλους

που ξεχειλίζουν
θρηνήστε για την αδυναμία να βρεθεί βιώσιμη λύση

θρηνήστε το θάνατο της Αττικής

θρηνήστε που δεν αντιδράσατε εσεις και δεν φώναξε κανένας
όταν βούλιαξε το εργοστάσιο της ανακύκλωσης στη σκατολάσπη μας
που θέλετε τα σκουπίδια να πηγαίνουν "αλλού" από την πόρτα σας κι ας είναι απλώς λίγο παρακάτω.
κι ας είναι σε ένα ρεματάκι που βγάζει σε μία παραλία που έρχεστε για μπάνιο και ψαράκι και λέγατε: ονειρεμένο μέρος, και τόσο κοντα
και μεις μαζεύαμε τα σκουπιδάκια που αφήνατε στην παραλία ένα ένα.
τώρα δεν θα τα προλαβαίνουμε.

• 
  θρηνήστε που θαρθούν σε μέρη άγρια και απροσπέλαστα
  θρηνήστε για το "αττικό τοπίο" που θα υποστεί βιομηχανική χρήση γης
  κιας χτίζετε συνεχώς ωραία σπίτια για να έρθετε να μείνετε στην εξοχή
  κούνια που σας κούναγε
• 
  
  το συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε λέει ότι είναι σωστό να γίνουν χωματερές, σόρυ, χυτά, γύρω γύρω μέσα στην Αττική
  να μην πηγαίνουν σε κεντρικές, επίπεδες, βιομηχανικές ζώνες κοντα σε εθνικούς δρόμους και σιδηρόδρομους
  να μην γίνεται εθνικός σχεδιασμός, αλλά περιφερειακός
  να έρθουν σε μέρη μικρά που θα κορεστούν σε πέντε, άντε το πολύ δέκα χρόνια
  το είπε και ο Κακλαμάνης
  να μην ανησυχούμε, λέει, είναι για λίγο.
  μετά δηλαδή τι θα γίνει;
  θα τα πάρετε πίσω;
• 
  
  και μην ακούσω ότι θα είναι τίποτε ωραία, καθαρά ανακυκλωμένα σκουπίδια
  χωρίς έλαια και μαργαρίνες, μπαταρίες και ό, τι άλλο πετάμε
  γιατί μούρχεται να γελάσω.
• 
  
  θρηνήστε το Μαύρο Βουνό του Γραμματικού
  που δεν ήταν μαύρο πριν αρχίσει αυτή η ιστορία, πράσινο ήταν.
• 
  
  το πρωί κελαϊδούσαν τα πουλιά. Τώρα, μες τη μαύρη νύχτα, ουρλιάζουν τα σκυλιά.
• 
  
  κοπιάστε, αν σας κοτάει.

eklampsi

το βρηκα
ασίκης
ασίκης είναι
ασίκης είναι ο cummings

καμμιγκς,λογωερωτα

Από το 1X1

XXII

κανένας άνθρωπος,αν οι άνθρωποι είναι θεοί· αλλά αν οι θεοί πρέπει

να είναι άνθρωποι,ο καμιαφορά μόνο άνθρωπος είναι τούτο

(πιο συνηθισμένο,γιατί κάθε αγωνία είναι ο καημός του·

και, αφού η χαρά του είναι πιο χαρά,σπανιότατο

-

-

κακός δαίμων,αν οι δαίμονες μιλούν την αλήθεια· αν οι άγγελοι λαμπαδιάζουν

-

-

από το δικό τους γενναιόδωρο εντελώς φως

άγγελος· ή(αφού κόσμους διάφορους αποστραφεί

παρά να προδώσει αμέτρητη μοίρα)

δειλός,γελωτοποιός,προδότης,ηλίθιος,ονειροπόλος,τέρας-

τέτοιος ήταν ποιητής και θα είναι και είναι

-όποιος λύσει τους βυθούς του τρόμου να υπερασπιστεί

την αρχιτεκτονική μιας ηλιαχτίδας με τη ζωή του:

και σμιλέψει αθάνατες ζούγκλες απελπισίας

να κρατήσει τον χτύπο της καρδιάς του βουνού στην παλάμη του

*****************

Και το πρωτότυπο:

XXII

no man,if men are gods;but if gods must

be men,the sometimes only man is this

(most common,for each anguish is his grief;

and,for his joy is more than joy,most rare)

-

-

a fiend,if fiends speak truth;if angels burn

-

-

by their own generous completely light,

an angel;or(as various worlds he’ll spurn

rather than fail immeasurable fate)

coward,clown,traitor,idiot,dreamer,beast-

such was a poet and shall be and is

-who’ll solve the depths of horror to defend

a sunbeam’s architecture with his life:

and carve immortal jungles of despair

to hold a mountain’s heartbeat in his hand

**********************

Κι άλλο ένα

XXIII

η αγάπη είναι πηγή όπου

τρελλοί πίνουν οι που σκαρφάλωσαν

πιο κατακόρυφα από ελπίδες οι φόβοι

μόνο ούτε ποτέ ονομασμένοι

βουνά περισσότερο παρά αν κάθε

γνωστή ολοσύνη εξαφανίζεται

-

-

εραστές είναι ανόητοι εκείνοι

ψηλότερες από φόβους ελπίδες

εραστές είναι εκείνοι που γονατίζουν

εραστές είναι ετούτοι που τα χείλη τους

θραύουν ανεφάνταστο ουραν’ο

βαθύτερη παράδεισος είναι κόλαση

Το ορίτζιναλ

XXIII

love is a spring at which

crazy they drink who’ve climbed

steeper than hopes are fears

only not ever named

mountains more if than each

known allness disappears

lovers are mindless they

higher than fears are hopes

lovers are those who kneel

lovers are these whose lips

smash unimagined sky

deeper than heaven is hell

fora

Πήρα φόρα και τα χώνω κόπυ πέηστ μετα από το μεσημέρι στη θάλασσα μούχε λείψει και πληκτρολογώ απόψε ομίχλη φεγγάρι ολοδικόμου απόψε κρεβάτι ολοδικόμου απόψε αστραφτερό βλεφαροσκόταδο βύθισμα σβήνει το φως

Καληνονειρονύχτα

στον αληθινό κόσμο

στον αληθινό κόσμο πήγα να κλείσω την καγκελόπορτα. ήταν πολύ ήσυχα και γυαλιστερά. τα βήματά μου ήταν κι αυτά ήαυχα και γυαλιστερά στα χαλίκια.

κρύο

οκ κάνει κρύο και έχει πολύ ησυχία εδώ γύρω. το πικ νικ μπορει να γίνει στο τζάκι και στην παραλία η βόλτα. Μεγαλοβδομάδα, άστατος καιρός. Μεγαλείο.

pique- nique

λέω την πέμπτη (Μεγάλη) να κατέβω στο Σέσι(μικρό) να κάνω πικ νικ. Η πρόσκληση είναι ανοιχτή. Έχει θάλασσα, παραλία, βουνό, Εύβοια απέναντι, ταβέρνες κοντά για την περίπτωση φρικτής κακοκαιρίας.
για λεπτομέρειες συνενοούμαστε